Dag lieve mensen

Bedankt weer voor de leuke reacties en groeten
Ja Leo dat is ze Anita Witte diakonaal medewerkster van het dekanaat

Even terug naar zaterdagmiddag
Uiteindelijk zijn we beland in Sorde de lAbbije, weliwaar met een uur regen op ons kop, daarna was het weer droog. Een eenvoudige gemeente camping, Anita en william zijn reeds eerder gearriveerd en bieden ons koffie aan bij aankomst, dat doet een mens goed.

Zondag 18 juli
om 8 uur vertrokken en 68 km gereden tot St Jean Pied de Port een historisch stadje aan de rivier Nive. Voor we daar waren hadden we weer heel wat klimetjes achter de rug, maar wel een prachtig gevarieerd landschap en prachtig weer.
We zijn helemaal verbaasd hoe druk het hier is met zowel pelgrims alsook vele toeristen.
We staan op de gemeente camping midden in het stadje.
Vooraf hebben we ons al even gemeld in het huis van Les Amis de St Jacques, dit jaar tot 2 juni hebben ze al 11000 pelgims geregistreerd. Vorig jaar totaal meer dan 35000.

Het stadje heeft veel toeristische voorzieningen en winkeltjes, maar de refugios waren om 3 uur al vol, met gevolg dat wij ook een pelgrim zonder tent op onze camping zagen.

Wij ontmoeten op de camping een Duitse man van 68 die al had gefiets vanaf Munchen (2000 km) Hij had na een heel druk leven en 148 kg zwaar vele lichamelijk eklachten gekregen, hart en vaatziekten en zelfs een hersenbloeding:

Door zijn leven volledig om te gooien , ander seten en veel fietsen, was hij nu volledig hersteld en wilde bewijzen dat hij zonder stop van Munchen naar Finisterre kan fietsen, daarover wil hij ook een boek schrijven, hijleeft nu naar de ideen van Hildegard von Bingen.

Maandag 19 juli
Om 8 uur vertrokken voor de echte klim over de pas. Leny was wel wat nerveus bij dit vooruitzicht, zag op tegen eventueel moeten lopen, verwachte klim van 7 tot 9 %
De afstand is 27 km naar de pas op 1057 m met het laatste deel een klim van 16 km
Na de gebruikelijke koffiestop en wat lekkers, deze keer wel zeer groot uitgevallen brioches de raisins, maar dit hadden we dan ook wel nodig. Tijdens de klim om de 2 a 3 km even stoppen om bij te tanken. En wat blijkt die oersterke vrouw van mij doet alles gewoon op de fiets ,niets afstappen.
Ikzelf ging het aan, maar ook ik rij in mijn kleinste verzet1.1.
Af en toe word ik geplaagd door een stekend mug, maar d edivers emiddeltjes brengen dan weer verlichting.
Na een kort eafdaling komen we aan in Roncesvalles, daar zoek we eerst weer het accueil op voor de pelgrims, voor ons stempeltje. We gebruiken de lunch ter plaatse in het restaurant.

Nadien nemen we even een kijkje in d eplaatselijke refugio (plek voor 120 mensen) die beheerd wordt door ned vrijwiligers.
Na een praatje met deze vrijwiligers besluiten we om de nacht hier vandaag door te brengen en zo meer van d esfeer van de Caminio te proeven.
Ten slotte mogen we vanaf nu ook wat rustiger aan gaan en nog meer genieten van de omgeving.
Dit is het even voor vandaag

Hartelijke groeten
van 2 genietende pelgrims vanuit een warm Spanje (35 gr)